بررسی تاثیر دو عامل فرهنگ و هویت بر حفظ تداوم سبکهای معماری

معماری به رغم تفاوتهای سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته، دارای ویژگیهای ذاتی، پویا و تدریجی است که آن را هویت مینامند و فرهنگ عبارت است از مجموعه ویژگیهای رفتاری و اعتقادی اکتسابی اعضای یک جامعه خاص که در طول زمان شکل گرفته است. معماری سرزمین پهناور ایران در دورههای گذشته همواره از یک روند مشخص و مستمر پیروی نموده است، که با زمان پیش و پس از خود رابطه ای منطقی برقرار میکرده و طرحهای ارایه شده توسط طراحان با نیازها و فرهنگ استفاده کنندگان سازگاری داشت اما این روند در دوره معاصر تداوم نیافت. مقاله حاضر سعی دارد با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ابتدا به بعد معنایی دو واژه هویت و فرهنگ پرداخته و سپس تاثیر این دو عامل بر فضای مصنوع را بررسی کند تا درستی یا نادرستی این فرضیه که فاصله گرفتن معماری از دو عامل فرهنگ و هویت، التقاط سبکها را با خود به دنبال خواهد داشت مشخص شود.

کلیدواژه ها:

اجتماع ، فرهنگ ، فضای مصنوع ، محیط ، هویت