راهبردهای نشاط و شادابی در آموزش دینی ابتدایی با تکیه بر قرآن و سیره نبوی(ص)

نشاط و شادمانی، یکی از نیازهای انسان و مهمترین مولفه حیات اجتماعی در هر عصر و زمان است. فقدان نشاط، جامعه را دچار رکود، بی رغبتی و ایستایی می کند. از دیگر سو، آسیب های اجتماعی مانند فساد، خشونت، کسالت، افسردگی و نا امیدی در جامعه می شود. نقش موثر آموزش و پرورش و نهادهای تعلیم و تربیت در ایجاد و تقویت نشاط و شادابی بی بدیل است. یادگیری توام با شادی و نشاط در شکوفایی استعدادهای دانش آموزان موثر و باعث رشد و تکامل همه ابعاد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی یک دانش آموز می شود. چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شود و یا مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد، دانش آموز به توانایی ها و شایستگی های کامل دست نخواهد یافت. از این رو رشد پایدار در گرو شادی پایدار است. پژوهش حاضر راهبردهای نشاط و شادابی در آموزش دین به کودکان را با تکیه بر قرآن و سیره نبوی (ص) نشان می دهد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از برخی تکنیک های گرندد تیوری( روش زمینه ای یا زمینه ای) است. تقویت معنویت، افزایش انجام دادن مناسک دینی، همچون نماز و روزه و شرکت در مراسم مذهبی، تقویت عزت نفس و اعتماد به نفس، امیدواری و عشق به زندگی، ترویج گرایش های مثبت اجتماعی از قبیل انسان دوستی و روحیه شوخ طبعی و خوش رویی، ایجاد احساس امنیت در دانش آموزان، ایجاد مشارکت موثر دانش آموزان در آموزش، تدوین متون درسی مفرح، همبستگی و همدلی دانش آموزان با یکدیگر و کادر آموزشی و اجرایی، افزایش مهارت، تخصص و تسلط معلمان در تدریس، حمایت وافر خانواده و اجتماع، استفاده از وسایل متنوع و مناسب کمک آموزشی، پروراندن خلاقیت دانش آموزان و معلمان در درس دینی، بهبود عوامل فیزیکی و محیطی و توجه به وجود رژیم غذایی سالم و ورزش، از مهمترین راهبردهای ایجاد نشاط و شادابی در آموزش دین در مدارس ابتدایی است.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، نشاط ، شادابی ، آموزش دینی ، دوره ابتدایی ، دانش آموز