بررسی اثر تنش خشکی در عملکرد علوفه های تابستانه (ذرت، سورگوم، ارزن علوفه ای)

کمبود آب یکی از اساسی ترین عوامل محیطی محدود کننده ی تولیدات کشاورزی است. گیاهان زراعی در طی دوره ی زندگی خود به طور مکرر با تنش خشکی مواجه می شوند. کمبود آب با تاثیر بر آماس سلولی و در نتیجه باز و بسته شدن روزنه ها، فرایندهای فتوسنتز، تنفس و تعرق را تحت تاثیر قرار داده و از طرف دیگر با تاثیر بر فرایندهای آنزیمی که به طور مستقیم با پتانسیل آب کنترل می شوند، بر رشد گیاه اثر منفی می گذارند. مطالعات زیادی در مورد اثرات تنش خشکی بر روی گیاهان انجام شده است. این تغییرات ناشی از تغییرات پتانسیل آب می باشد. کمبود آب سبب کاهش فشار آماس می گردد و از آنجایی که توسعه و رشد سلول وابسته به فشار می باشد، نمو سلول ها کاهش و اندازه ی سلول ها کاهش می یابد. تنش آب مهمترین عامل ناتوانی بذور برای جوانه زنی در شرایط مزرعه می باشد زیرا این تنش سرعت و درصد جوانه زنی را کاهش داده و در نهایت استقرار گیاهچه را به تاخیر می اندازد. کاهش پتانسیل اسمزی و ماتریک باعث کاهش دسترسی بذر به آب می شود بنابراین پتانسیل آب محیط، تاثیر مستقیمی بر سرعت جذب آب و جوانه زنی دارد.