سنجش پهنه های مکانی فقر ریزدانگی و قدمت بنا در شهر شهریار

ریزدانگی و قدمت بنا از عمدهترین شاخص های کالبدی فقر و فرسودگی محله ها به شمار می آیند . بر همین اساس هدف مقاله حاضر تعیین پهنه های مکانی فقر بر اساس شاخص های مذکور در سطح محله های شهر شهریار می باشد. روش مقاله حاضر توصیفی - تحلیلی است و با استفاده از روش تحلیل Topsis و AHP اقدام به تعیین پهنه های مکانی فقر شده است. نتایج مقاله حاضر نشان دهنده آن است که بر اساس شاخص ریزدانگی واحدهای مسکونی تنها 7 محله( 5% ) دارای کیفیت مناسب، 14 محله(9%) کیفیت نسبتا مناسب، 33 محله( 21% ) در وضعیت متوسط، 49 محله( 31% ) نسبتا نامناسب و در نهایت 51 محله( 33% ) در وضعیت نامناسبی قرار دارند. بنابراین، حدود 64 % از کل محلات مسکونی شهر شهریار در زمره ریزدانگی قرار دارند. بر مبنای شاخص قدمت بنا نیز 15 محله( 10%) دارای کیفیت مناسب، 21 محله( 14%) کیفیت نسبتا مناسب، 59 محله( 38% ) در وضعیت متوسط، 28 محله( 18% ) در وضعیت نسبتا نامناسب و 31 محله( 20%) در وضعیت نامناسبی قرار دارند. در نتیجه حدود 38 % محله های شهر شهریار از لحاظ شاخص قدمت بنا وضعیت مناسبی ندارند.

کلیدواژه ها:

پهنه های فقر ، ریزدانگی ، قدمت بنا ، شهر شهریار