آغاز فرایند صنعتی سازی و روند رشد و توسعه صنعتی و تکنولوژیکی در ایران از عصر رضاشاه مقارن با جنگ جهانی دوم بعد از دوره رضاشاه تا قبل از انقلاب اسلامی و دوره پس از انقلاب اسلامی

از نیمه دوم قرن نوزدهم تحت تاثیر تحولات درون ساختاری نظام سرمایه داری در مرحله ی سوم آن (عصر سرمایه داری بزرگ مالی)، صنعتی سازی در برخی از کشورهای توسعه نیافته آغاز شد. این شکل از صنعتی شدن در پی بروز بحران سود ناکافی و اجبار جوامع سرمایه داری صنعتی برای عبور از این بحران از طریق صدور سرمایه های مالی و کالاهای سرمایه ای به جوامع توسعه نیافته محقق شد و با خود پیامدهایی در جوامع توسعه نیافته ی صنعتی شونده به همراه داشت. مهمترین پیامد این شکل از صنعتی شدن، پیدایش شکل جدیدی از وابستگی در کشورهای توسعه نیافته بود که از آن به عنوان وابستگی صنعتی نام برده می شود. چنین وابستگی در حالی به وجود می آمد که بخش بزرگی از جریان های سیاسی اقتصادی کشورهای توسعه نیافته با هدف محقق کردن پیشرفت و توسعه در صدد ایجاد صنایع در کشورهای خود بودند. صنعتی سازی متاثر از تحولات درون ساختاری نظام سرمایه داری، به صورت محدود و با ویژگی های خاص خود در کشورهای توسعه نیافته از نیمه ی دوم قرن نوزدهم آغاز شد، این امر در ایران به عنوان کشوری توسعه نیافته تا دهه ی سوم سده ی بیستم محقق نگردید

کلیدواژه ها:

صنعتی سازی ، توسعه صنعتی و تکنولوژیکی ، ایران ، عصر رضا شاه ، انقلاب اسلامی