نگرشی نو به روند توسعه کالبدی روستا با رویکردی به معماری بومی

سالیان متمادی از شکل گیری برنامه توسعه کشور می گذرد و همواره توجه خاصی به فضای مسکونی روستایی شده، اما از طرفی مشاهده اقدامات اجرایی در طول برنامه های اول تا چهارم نشان می دهد اصولا این برنامه ها توجه به تفاوت های عملکردی فضایی، جغرافیایی، اقلیمی، فرهنگی و ارزش های معماری بومی نداشته اند. این امر به طور مشخص در بازسازی مناطق زلزله زده زده روستایی گیلان، زنجام و بم مشهود است از این رو بر آنیم تا در این نوشتار با بررسی معماری بومی در مناطق روستایی گیلان و تاثیر عوامل جغرافیایی و اقلیمی در معماری ویزه این منطقه به اهمیت توجه به نیازهای سکونتی ساکنان مساکن سنتی در برنامه های توسعه بپردازیم.

کلیدواژه ها:

مساکن روستایی ، معماری بومی ، اقلیم ، توسعه