رابطه یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل با اضطراب امتحان در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از این پژوهش تبیین رابطه بین یادگیری خودتنظیمی و امید به تحصیل با اضطراب امتحان دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر چرا م بود. این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش توصیفی همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان ششم ابتدایی شهر چرام در سال تحصیلی 1393-94 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از بین کلیه کلاس های پایه ششم ابتدایی شهر چرام سه کلاس دخترانه و سه کلاس پسرانه به صورت تصادفی انتخاب و تمام دانش آموزان آن کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت داده شدند . برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری خودتنظیمی پنتریچ و دگروت 1990، امید به تحصیل سامانی و سهرابی 2011 و اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران 1375 استفاده شد.جهد تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین امید به تحصیل و یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای (خودکارآمدی، ارزش تکلیف، راهبردها ی شناختی و فراشناختی) با اضطراب امتحان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که امید به تحصیل و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، اضطراب امتحان را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، امید به تحصیل ، اضطراب امتحان