بررسی رابطه اعتقادات مذهبی با افسردگی، امید و شادکامی در سالمندان شهر مشهد

باتوجه به رشد جمعیت سالمندان در طی سالهای اخیر وتوجه به مسیله بهداشت سالمندان هدف پژوهش حاضر تعیین نقش اعتقادات مذهبی در پیش بینی افسردگی، امید وشادکامی سالمندان بود. با استفاده ازروش نمونه گیری تصادفی در دسترس 384 نفر از افراد سالمند زن ومرد که در مراکز سالمندی تحت پوشش بهزیستی شهر مشهد بودند انتخاب شدند. پرسشنامه جهتگیری مذهبی آلپورت، سیاهه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه افسردگی بک و مقیاس امید اشنایدر جهت سنجش متغیر های تحقیق استفاده شدند. نتایج نشان داد؛ افسردگی، امید و شادکامی با جهت گیری مذهبی درونی رابطه معنادار اما با جهت گیری مذهبی بیرونی رابطه غیر معنادار یافت شد. همچنین، نتایج نشان داد که در متغیرشادکامی و امید بین زنان ومردان تفاوت معنادار وجود دارد وشادکامی و امید مردان از زنان بیشتر است. در افسردگی هم بین زنان ومردان تفاوت معنا دار وجود دارد و افسردگی زنان ازمردان بیشتر است،اما بین اعتقادات مذهبی در زنان ومردان تفاوت معنا داری وجود نداشت. همچنین نتایج نشان داد که جهت گیری مذهبی درونی بر خلاف جهت گیری مذهبی بیرونی توانست پیش بینی معناداری از افسردگی، امید وشادکامی سالمندان ارایه کند. زیرا جهت گیری مذهبی درونی با بالا بردن توانایی در مقابله با افسردگی و استرس منجر به ایجاد فضای حمایت اجتماعی و ایجاد امید و شادکامی شده به سلامت روان افراد سالمند کمک می کند با توجه به اینکه مردان تعاملات اجتماعی بیرونی بیشتری نسبت به زنان دارند، شادکامی و امید مردان بالاتر از زنان و میزان افسردگی آنها پایین تر است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، امید ، شادکامی ، اعتقادات مذهبی ، جهت گیری مذهبی بیرونی و جهت گیری مذهبی درونی