تربیت از منظر دینی

مفهوم تربیت در تعالیم وحی و سنت نبوی، بر پرورش استعدادهای درونی انسان و فراهم ساختن زمینه رشد استعدادها ی آدمیدلالت می کند. به عبارت دیگر در تربیت، عنایت و اهتمام به پیشبرد تمایلات فطری و استعدادهای متنوع متربی لحاظ شده وتربیت نیز ، در صورتی ثمربخش است که با عمل وکوشش متربی همراه باشد .اصول تربیت یکی از مقوله های بحث برانگیز تربیت است . به گونه ای که افراد مختلف به دلیل در اختیار نداشتن تعریف و مدرکصحیحی از اصول ، بحثها و مفاهیم گوناگون تربیت را تحت عنوان اصول طبقه بندی کرده اند . لذا برای سروسامان دادن به بحثهای پراکنده درباره اصول تربیت و به کارگیری اصول در تعیین اهداف، روشها، محتوی و ارزشیابی فرایند تربیت، ارایه تعریفیدقیق از اصل تربیتی ضروری است. در مقاله حاضر برآنیم که به بررسی تربیت از دیدگاه قرآن کریم، نهج البلاغه، حدیث، سنتو سیره، پرداخته و اهداف غایی تربیت اسلامی را از دیدگاه قرآن و حدیث مورد بررسی قرار دهیم و در نهایت به دیدگاه هایفلسفه اسلامی در تعلیم و تربیت متقدم و متاخر پرداخته و نقش تربیت دینی را در اخلاق فردی و اجتماعی مورد بازنگری قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

تربیت اسلامی ، دین ، نهج البلاغه ، اسلام ، قرآن ، حدیث