نانوفناوری در میکروبیولوژی غذایی و نانوغذاهای بی خطر

اصطلاح نانو که از کلمه یونانی ریز نقش مشتق شده است، برای اولین بار در سال 1959 توسط Richard Feynman مطرحگردید. علوم نانو به عنوان مطالعه پدیده ها و دستکاری مواد در مقیاس اتمی، مولکولی و ماکرومولکولی تعریف می شوند، جاییکه خواص آن ها از موادی که از لحاظ مقیاس بزرگترند متفاوت است.یکی از مهمترین بخشهای صنعت تمام کشورها که با امنیت غذایی در ارتباط است، صنایع غذایی میباشد. فناوری نانو درصنایع غذایی برای اولین بار توسط ایالات متحده آمریکا (USDA) در سپتامبر 2003 مورد توجه قرار گرفت. با کمبود منابع غذایی و افزایش جمعیت، توسعه این بخش از صنعت ضروری به نظر میرسد. استفاده از فناوریهای نوین در این بخشرویکردی جدید است، که میتواند مورد توجه قرارگیرد. کشور ما یکی از بزرگترین وارد کننده های محصولات غذایی است واگر امروز به فکر تولید و فرآوری غذا نباشیم، هر روز بر میزان واردات محصولات غذایی افزوده می شود. حال بایستی توسعهپایدار در این صنعت را دنبال کرد و با کمک فناوری نانو به فکر توسعه بهره وری درآن بود. طیف وسیعی از نانوتکنولوژی ها ومواد، در حال تلاش برای تضمین کنترل بیشتر بر ویژگی های ذاتی مواد غذایی، افزایش ویژگی های فرآوری، مانند طعم، بافت،سرعت فرآوری، تحمل گرما، عمر نگهداری، پیگیری، ایمنی، قابلیت نگهداری زیستی مواد مغذی و تجزیه و تحلیل مواد غذاییبا ارزش هستند. تمرکز اصلی بر روی عملکرد مواد غذایی است، زیرا آنها توانایی کنترل و دستکاری ویژگی های مواد نزدیکبه سطح مولکولی را دارند.فناوری نانو میتواند در خط تولید به منظور ایجاد ریزحسگرها و ماشینهای تشخیص به کار رود و تولید غذاهای فاقد آلودگی راتضمین کند. این نانوابزارها در تشخیص میکروبهای مضر و تعیین زمان ماندگاری محصول نیز کاربرد دارند. در این مقالهمروری بر برخی از کاربردهای فناوری نانو در زمینه میکروبیولوژی موادغذایی، مانند برنامه های ایمنی موادغذایی، فعالیتضدمیکروبی، حسگرهایی برای تشخیص میکروبی و مواد بسته بندی غذایی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

میکروبیولوژی ، میکروارگانیسم ، موادغذایی ، نانوذرات