نقش احیاء عصارخانه محبعلی در توسعه گردشگری شهرستان نجف آباد

یکی از بزگترین و پردرآمدترین فعالیت های اقتصادی در جهان، گردشگری می باشد که به عنوان یکی از سه منبع درآمدی اول به شمار می آید و کشور ایران با دارا بودن قابلیت های بسیار، جایگاه واقعی خود را هنوز پیدا نکرده است. یکی از اصلی ترین راه های انتقال فرهنگ از طریق رونق گردشگری می باشد. بناهای تاریخی به سبب آنکه گنجینه گرانبهایی از تاریخ و فرهنگ جامعه را در خود جای داده اند، عموما مقاصد مهمی در جذب گردشگر محسوب می شوند. یکی از ویژگی های بناها در ایران تنوع در نوع کاربری و معماری آنها است که با تفکر، خلاقیت و نیازهای مردمان این دیار ارتباط مستقیم دارد. یکی از این اماکن عصارخانه یا کارخانه روغن کشی می باشد که بخشی از میراث بومی ایران می باشد. با توجه به رابطه متقابل میان توسعه گردشگری و احیاء بناهای تاریخی، بهره بردرای از میراث فرهنگی و تاریخی به ویژه در جهت توسعه مقاصد گردشگری، برای جوامع عرضه کننده آن منافع بسیاری در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی خواهد داشت، ضمن آنکه توسعه گردشگری می تواند در جهت حفظ و احیای این فضاها نقش بسزایی داشته باشد. با این پیش فرض کلی، پژوهش بر آن بوده است با بررسی نمونه موردی عصارخانه محبعلی در نجف آباد و بررسی تدثیر احیای عصارخانه بر رونق شهرستان به طریق احیاء بناهای تاریخی و توسعه گردشگری استفاده شده است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، اسنادی و استفاده از مشاهدات میدانی گردآوری شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد عصارخانه محبعلی با دارا بودن توانایی بسیار از نظر کالبدی، فضایی، اجتماعی و محل قرارگیری هنوز شناسایی نشده است که در صورت شناسایی توانمندی های بالقوه، برنامه ریزی صحیح و بهره برداری متناسب، می تواند موجب آبادانی و رونق اقتصادی منطقه شود.

کلیدواژه ها:

عصارخانه محبعلی ، نجف آباد ، گردشگری فرهنگی ، احیاء