بهسازی بافتهای فرسوده، رویکردی برای احیاء مجدد بافت

امروزه معضلات و مشکلات بافتهای سنتی و فرسوده بیش از هر زمان دیگری دامنگیر شهرهای کشور گردیده، این مشکلات با تاثیرگذاری بر تمامی جنبه های شهرنشینی، روابط منطقی زندگی شهرنشینی را نابسامان نموده، کیفیت کلی و قابلیت زندگی در آنها را به شدت کاهش داده و زمینه ناپایداری در آنها را فراهم کرده است. به همین دلیل جمعیت بومی ساکن این بافتها به حاشیه شهرها مهاجرت میکنند و مهاجران روستایی و اقشار کمدرآمد جایگزین آنها میشوند بنابراین عناصر و فضاهای بافت شهری عمری محدود دارند و با گذشت زمان دچار تغییر و فرسودگی میشوند. براین اساس یکی از ضرورتهای مهم شهر و شهرنشینی عصر حاضر احیاء، بهسازی و نوسازی این بافتهای شهری است. هدف اصلی این پژوهش کمک به بافتهای قدیمی دچار فرسودگی از طریق احیاء، بهسازی و نوسازی آنها، برای دمیدن روحی دوباره به کالبد آنها جهت زندگی مجدد و تولدی دوباره میباشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی میباشد. بدینصورت که از مطالعات کتابخانه ای در راستای پیشبرد و هدف موضوع استفاده شد. ازجمله مزایای بهسازی و نوسازی بافتهای شهری، حفظ و صیانت از سرمایه و منابع انسانی و کاهش صدمات و تلفات ناشی از زلزله است که با هیچ معیاری قابل ارزش گذاری نیست به همین دلیل پایدار نگهداشتن کالبدهای شهری نیازمند مداخلاتی ازجمله بهسازی و نوسازی وضع موجود می باشد.

کلیدواژه ها:

بافتهای سنتی ، شهرنشینی ، احیاء ، بهسازی ، نوسازی