سیاست در اندیشه فلسفی ابن سینا

نکته اساسی در فلسفه ابن سینا این است که از نظر وی سیاست، اقتصاد، تدبیر منزل و تهذیب نفس انسان، پیوند علی باشریعت الهی دارد، به طوری که هم مبانی و اصول آنها از شریعت الهی گرفته می شود و هم تفسیر و تبیین سیاست بااستمداد از دین و منبع وحی است. او در حکمت عملی خویش بر خلاف تقسیم رایج، آنرا به چهار شاخه تقسیم می کند و بهاخلاق، تدبیر منزل و سیاست مدن، علم تشریع و تقنین را نیز می افزاید، تا تضاد دیرینه فلسفه و شریعت را حل کند. او اصلتقنین را در اصول کلی از جانب خداوند می داند و قانونگذاری در امور جزیی را بر عهده زمامدار یا رییس دولت قرار میدهد. به اعتقاد وی افراد در جامعه باید هر کدام نقشی را به عهده گیرند و با مشارکت نیازهای یکدیگر را برطرف سازند واین امر ابتدا با تشکیل خانواده به عنوان مبنای جامعه شکل می گیرد. ارتباط به هر شکلی با سایر افراد جامعه به قانون نیازدارد و این قانون باید به نحوی باشد که علاوه بر سعادت دنیوی، سعادت اخروی افراد را هم به عنوان هدف جامعه در نظربگیرد. ابن سینا در بررسی انواع حکومت، بهترین شکل حکومت را نظام مبتنی بر نبوت می داند و در اعصار بعد از نبیجانشینی که خود او برگزیده و یا فردی که در عقل، اخلاق، شجاعت، عفت و حسن تدبیر سرآمد دیگران است با انتخابنخبگان و خبرگان جامعه باید زمام امور جامعه را بر عهده بگیرد.

کلیدواژه ها:

ابن سینا ، فلسفه سیاسی ، شریعت ، نبوت ، سیاست ملک