بررسی تاثیر نسبت آب به سیمان بر بتن خودتراکم حاوی مواد بازیافتی بتن، متاکایولن و پلی پروپیلن

استفاده از بسیاری پر کننده به عنوان جایگزین بخشی از سیمان مصرفی در بتن خودتراکم می تواند باعث کاهش هزینه ها، جلوگیری از آلودگی زیست محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی و اقتصادی و بهره مندی از محصولات جانبی کارخانجات تولیدی شود. با توجه به این موارد، هر چند وجود پر کننده ها باعث بهبود خاصیتی از بتن خودتراکم می شود ولی ممکن است باعث تنزل خاصیت دیگری شود. یکی از راه هایی که اخیرا توسط محققان برای کاهش اثرات منفی پرکننده ها در بتن خودتراکم مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از آنها همراه با مواد دیگری که تاثیر بر روی خواص تنزیل یافته می گذارند، می باشد. یکی دیگر از راه های حفظ محیط زیست استفاده دوباره از بتن است. هدف اصلی این مطالعه آن است که تاتیر نسبت آب به سیمان مختلف را بر خواص بتن تازه و سخت شده ی خودتراکم حاوی متاکایولن، الیاف پلی پروپیلن وبتن بازیافتی را مورد ارزیابی قرار دهد. خواص بتن تازه شامل جریان اسلامپ، زمان رسیدن جریان اسلامپ به قطر 50 سانتی متر T50، قیف V شکل، جعبه ی L شکل، شاخص پایداری چشمی و می باشد. خواص بتن سخت شده نیز برای مقاومت فشاری (در سنین مختلف شامل 3، 7، 14، 28، 90 روزگی)، مقاومت کشتی، خمشی و جذب آب (اولیه و نهایی) آزمایش شده است.نتایج بتن تازه نشان می دهد که با نسکت آب به سیمان 0.42 و متاکایولن 10 درصد در بتن خودتراکم، پایداری و خاصیت ریولوژیکی مطلوب به دست خواهد آمد. همچنین افزودن پلی پروپیلن باعث افزایش مقاومت خمشی بتن خودتراکم حاوی متاکایولن می گردد. از طرفی افزایش جریان اسلامپ در نمونه های با نسکت 0.48 آب به سیمان با افزودن متاکایولن تا حدودی برطرف می گردد.