بررسی اثر بزرگترین اندازه اسمی و مدول نرمی مخلوط سنگدانه روی جمع شدگی بتن خودتراکم

امروزه با توجه به مزیت ها و ویژگی های بتن خودتراکم نیاز به استفاده از آن در سازه ها بیش از گذشته احساس می شود. بزرگترین اندازه اسمی و دانه بندی سنگدانه ها عامل تعیین کننده ای در خصوصیات مخلوط بتن خودتراکم تازه و سخت شده به حساب میآید. استفاده از رابطه اصلاح شده فولر-تامسون، جهت تعیین منحنی دانه بندی مطلوب، از مشخصه هایبارز روش ملی طرح مخلوط بتن می باشد؛ برای طراحی مخلوط بتن خودتراکم استفاده از دانه بندی ریزبافت (بین منحنی B و C ) توصیه شده است. جمع شدگی بتن خودتراکم، به دلیل داشتن مواد سیمانی و ریزدانه بیشتر نسبت به بتن معمولی، قابل ملاحظه می باشد و مطالعه آن جهت شناخت رفتار تغییرشکل وابسته به زمان و ترک خوردگی این نوع بتنلازم است. در این مقاله اثر بزرگ ترین اندازه اسمی سنگدانه و دانه بندی آن روی جمع شدگی ناشی از خشک شدن بتن خودتراکم بررسی شد. جمعا 9 مخلوط بتن خودتراکم با استفاده از سه حداکثر اندازه سنگدانه 9.5 ، 19 و 25 میلی متر و برای هر اندازه سنگدانه سه دانه بندی مختلف با مدول نرمی های متفاوت ساخته شد و میزان جمع شدگی ناشی ازخشک شدن آنها بر اساس استاندارد ASTM C157 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد که با افزایش بزرگترین اندازه سنگدانه و افزایش مدول نرمی مخلوط سنگدانه، جمع شدگی کاهش یافت

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، بزرگترین اندازه اسمی سنگدانه ، منحنی دانه بندی فولر-تامسون ، جمع شدگی ناشی از خشک شدن