مکانیزم خرابی ناشی از جت بلاست در سطوح پروازی بتنی توفقگاه ها و تریم پدها و الگوی بهسازی آن ها

حمل و نقل هوایی به عنوان یکی از مدهای برتر در زمینه انتقال و جابجایی مسافر، بار و نیازمندی های امنیتی مطرح است، زمان توقف بهره برداری جهت بهسازی، تعمیرات و بازسازی سطوح پروازی بتنی ضعیف و مضمحل تاثیر بسزایی در اقتصاد خرد وکلان منطقه ای و فرا منطقه ای خواهد داشت، پس لزوم کاربرد روسازی های بتنی با کیفیت عملکردی بالا با اجرای مناسب حایز اهمیت می باشد.تخریب سطحی در روسازی های بتنی رایج ترین ترین نوع خرابی ها در سطوح پروازی بتنی می باشد. در طی مطالعات انجام گرفته بر روی رویه بتنی تریم پد (محل تعمیرات و آزمایش موتورهای جت) مشخص شد که به خاطر تماس گازهای متراکم، پرفشار و پرحرارت خارج شده از اگزوز موتورهای جت و مستعد شدن شرایط برای رخ داد کاویتاسیون سطحی، رویه بتنی شروع به اضمحلال کرده که نه تنها باعث تخریب سطح روسازی بتنی می گردد بلکه با جدا شدن دانه ها از سطح روسازی خطر جدی بروز پتانسیل صدمه ناشی از شیء خارجی FOD و آسیب های آتی و متعاقب آن کاهش شاخص وضعیت سطحی روسازی می گردد. استفاده از بتن خود تراکم به عنوان یکی از زیرمجموعه های بتن های توانمند با خصوصیات رفتارشناسی و کارپذیری متفاوت از بتن های معمولی می تواند باعث تراکم بیشتر و نفوذ پذیری کمتر در سطح روسازی گرددکه عملا با حذف پتانسیل حضور ذرات آب می توان مانع کویتاسیون شود.

کلیدواژه ها:

سطوح پروازی بتنی ، کاویتاسیون ، پتانسیل F.O.D