بررسی آهنگ انتشار یون کلر در آزمونه های بتنی سه ماهه حاوی پوزولان متاکائولن در مقایسه با میکروسیلیس در ناحیه جزر و مد، و پاشش

امروزه خرابی زودرس سازه های بتنی درسواحل جنوب کشور مشکلات عدیده ای را بوجود آورده است. اتلاف سرمایه، هزینه های هنگفت بازسازی و تعمیر از جمله پیامدهای چنین مشکلاتی می باشند. بنابراین افزایش پایایی بتن بخصوص در نواحی مذکور می تواند نقش عمده ای در بهبود عمر مفید سازه های بتنی و جلوگیری از اتلاف سرمایه ها داشته باشد. بکارگیری مصالح مناسب ا زجمله افزودنی های بتن یکی از روشهای تولید بتن های توانمند است. در تحقیق حاضر، در راستای مطالعه پایایی بتن، نقش میکروسیلیس، با درصدهای جایگزینی 5، 7/5 و 10 و متاکائولن با درصدهای جایگزینی 5و10 و 15 در انتشار یون کلر به داخل بتن در شرایط محیطی خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا، آزمونه های منشوری 60×15×15 سانتی متری با نسبت آب به سیمان 0/4 ساخته شده و دو شرایط رویارویی پاشش و جزر و مد، قرار داده شدند. بعد از گذشت سه ماه از زمان رویارویی از آزمونه های مذکور نمونه گیری انجام شده و با توجه به استاندارد ASTC C114 مقدار کلر آنها تعیین گردیده است. در نهایت پروفیلهای یون کلر حاصل از نمونه گیری آزمونه های حاوی دو پوزولان با یکدیگر مقایسه و نتایج آن ارائه شده است. پس از سه ماه در آزمونه های با درصدهای جایگزینی یکسان پوزولان، بتن های حاوی متاکائولن نسبت به بتن های حاوی میکروسیلیس دارای ضریب انتشار پذیری کمتری هستند. ضمنا مقدار کلر سطحی در ناحیه جزر و مد کمتر از ناحیه پاشش است.

کلیدواژه ها:

پایایی بتن ، نفوذ یون کلر ، میکروسیلیس ، متاکائولن