مدیریت هویتی خانواده در شرایط زمانی و مکانی امروزی

به نظر می رسد، موضوع خانواده از منظری دیگر نیز قابل پرداختن است و این موضوع چیزی نیست مگر خانواده به عنوان بهترین کانون کسب سعادت، عبودیت و راه یافتن به بهشت الهی. شاید در نگاه اول این حرف کمی شعاری و کلیشه ای به نظر بیاید. اما اگر به آیات و روایات و دستورهای دین درباره خانواده توجه کنیم، خواهیم دید که خانواده از منظر دین، کانونی برای رفع مشکلات و حل تعارض ها نیست، بلکه خانواده در نگاه دین، بهترین و ممتازترین ظرفیتی است که انسان ها می توانند در لذت بخش ترین فضای ممکن، بیشترین ثواب الهی را در آن کسب کنند و بسیاری از مراحل سعادت و خوشبختی و کسب رضایت الهی را در پرتو همین کانون کوچک ولی بسیار پرظرفیت طی کنند. این حرف به این معنا نیست که ما چشم خود را بر مشکلات فعلی جامعه ببندیم بلکه به آن معناست که اگر بخواهیم همین مشکلات جاری را نیز کاهش دهیم و فراتر از آن، به بسیاری دیگر از شاخص های سلامت فردی و اجتماعی دست یابیم، راهی ندارد مگر این که اولا مهم ترین مخاطب خود را در جامعه، خانواده ها بدانیم- کل خانواده نه تک تک اعضای آن- و ثانیا نوع نگاه خود را از یک رویکرد درمان محور به یک رویکرد مثبت نگر و ظرفیت نگر تغییر دهیم.در این نگاه، نقش زن و شوهر و حتی نقش فرزندان تغییر معنایی جدی پیدا می کند. بسیاری از ما مردم در زندگی روزمره خود در پی انجام تکلیف، خشنود کردن و خدمت به دیگران و کسب رضای الهی هستیم. اما اگر باور کنیم که نزدیک ترین و پرظرفیت ترین بستر برای تحقق این خواسته ها خانواده خودمان است، نگاهمان به نقش ها در خانواده و نقش پدر بودن، مادر بودن، همسر بودن و فرزند بودن تغییر می کند. این جاست که مفهوم روایات اهل بیت(ع)درباره اهمیت موضوع خانواده و ثواب عظیم برخی کارهای به ظاهر کوچک در فضای خانواده بیشتر مشخص می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت خانواده ، قدرت ، قوامیت ، زن و مرد