بررسی خصوصیات روانسنجی مقیاس خودکارآمدی فعالیت بدنی دانش آموزان شهر آبدانان در سال تحصیلی 1397-1396

مقدمه و هدف: تمرکز اصلی سیاست های سازمان بین المللی سلامت با توجه ویژه به کودکان، نوجوانان و جوانان بر تاثیر رفتار شخصی در وضعیت سلامت می باشد. فعالیت فیزیکی در طول 2 دهه گذشته به عنوان یک فعالیت پیشگیرانه توجه زیادی را برای پیشگیری از بیماری های زودرس، ناتوانی و کمک به کیفیت زندگی به خود اختصاص داده است. اخیرا تصور ارتباط فعالیت فیزیکی و سلامت روان به وسیله شواهد علمی نیرومند شده است، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس خودکارآمدی فعالیت بدنی در دانش آموزان شهر آبدانان بود. روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی می باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان آبدانان که در سال تحصیلی 97-96 در مدارس راهنمایی این شهر مشغول تحصیل بودند. در نهایت با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 460 نفر از دانش آموزان انتخاب و به مقیاس پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی به روش مولفه های اصلی آشکارا از ساختار تک عاملی خودکارآمدی فعالیت بدنی حمایت کرد. این عامل 47/35 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین نمود. برای محاسبه اعتبار همگرا از اجرای همزمان خودکارآمدی فعالیت بدنی ومقیاس خودکارآمدی عمومی استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان همبستگی بین دو مقیاس مذکور 0/40 است که در سطح 0/01 معنی دار می باشد. پایایی مقیاس خودکارآمدی فعالیت بدنی با روش همسانی درونی برای کل آزمودنی ها 0/71 بدست آمد که قابل قبول و رضایت بخش است. مقیاس خودکارآمدی فعالیت بدنی برای دانش آموزان یک مقیاس تک عاملی است و از اعتبار و پایایی رضایت بخشی برخوردار می باشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به این نتایج و همچنین دارا بودن سابقه پژوهشی معتبر در سطح جهانی می توان نتیجه گرفت که مقیاس خود کارآمدی فعالیت بدنی ابزار مناسبی برای اندازه گیری خودکارآمدی فعالیت بدنی در بین دانش آموزان می باشد و میتوان از آن در پژوهش ها استفاده کرد .

کلیدواژه ها:

روایی و پایایی ، مقیاس ، ویژگی های روانسنجی ، مقیاس خودکارآمدی فعالیت بدنی