سعادت از منظر ارسطو و ابن مسکویه رازی

پرسش های درباره مفهوم و مصداق سعادت ریشه در سرشت آدمی دارد مقایسه اندیشه های دو اندیشمند صاحب نظر در این زمینه یکیاز یونان باستان و دیگری از جکمای اسلامی هم روزگار با ابن سینا برای شناخت نواوری متفکران اسلامی در برابر ره آورد یونانیان در ساحت های گوناگون فلسفی بسیار اهمیت دارد این جستار کوتاه به روش تحلیلی تطبیقی است و پس از تاملی چند درباره مبانی فلسفی و اخلاقی هریک از این متفکران شباهت ها و تفاوت های آن ها را درباره سعادت کاویده است اگرچه ارسطو با توجه کامل به مولفه های عقل و لذت و دوستی نظریه فضیلت و سعادت را حول محور اعتدال تعریف می کند به دلیل نگاه غیر توحیدی اش به خدا و جهان و بی توجهی اش به معاد قادر نیست مدل موفقی از مفهوم و مصداق سعادت ارایه کند بر خلاف او ابن مسکویه با جهان بینی توحیدی می کوشد همین معانی را بر پایه شناخت نفس و عقل و شرع تبیین کند ابن مسکویه سعادت را به دو قسم دنیایی و آخرتی تقسیم و مصداق واقعی سعادت را قرب الهی معرفی می کند هر دو متفکر بر تعریف بر سعادت به خیر متعالی خیر اعلی تاکید می ورزند اما از انجا که مبانی اندیشه اخلاقی آن ها بایکدیگر متفاوت است لوازم اندیشه آنان نیز با یکدیگر متفاوت است

کلیدواژه ها:

سعادت ، ارسطو ، ابن مسکویه ، خیر اعلی ، اعتدال ، فضیلت