بررسی حقوق اقلیت های دینی از منظر فقه اسلامی

شاید مسیله اقلیت ها از لحاظ تاریخی به دوران باستان و تاسیس امپراتوری ها بازگردد و به تدریج جنبه های ملی، نژادی و به ویژه دینی به خود گرفته باشد. ولی به واقع در اوایل قرن بیستم است که حقوق بین الملل به این مسیله میپردازد. پس از جنگهای جهانی اول و دوم، تغییرات عمده ای در مرزهای برخی از کشورها پدید آمد و کشورهای جدیدی به صحنه بین المللی راه یافتند. این امر باعث اختلاط نژادی، مذهبی و یا زبانی ملتها گردید و سکونت اقلیت ها را در این قبیل کشورها به همراه داشت . دراین باره (توسعه حقوق اقلیتها) پیشنهاداتی ارایه شده است که تا به امروز مورد توافق تمامی دولتها قرار نگرفته است. پس از جنگ دوم جهانی و جایگزینی سازمان ملل متحد به جای جامعه ملل در سال1945، انتظار میرفت حمایت از حقوق اقلیت ها در برنامه کار این سازمان قرار گیرد، لیکن چنین انتظاری نه تنها بر آورده نشد بلکه به تعهدات سابق مربوط به اقلیت ها نیز پایان داده شد. مبحث اقلیتهای دینی به دلیل چالش برانگیز بودن، در مباحث مربوط به حقوق بشر به نقطه ای مطلوب نرسیده است. از آنجا که رسمیت دادن به حقوق اقلیتها در مواردی می تواند مخل حاکمیت دولتها باشد تمایلی به پیگیری آن در مجامع بین المللی از جانب دولتها وجود ندارد. از آنجا که دولتها از تابعان اصلی و در عین حال واضع حقوق بین الملل هستند تکامل حقوق اقلیتها به کندی پیش می رود. حقوق اقلیتهای مذهبی در دو مبحث حقوق بشری پوشش داده می شود، یکی آزادی مذهب و عقیده و دیگری حقوق اقلیتها، از این جهت حقوق اقلیتهای مذهبی نسبت به سایر اقلیتها فی الظاهر جامعتر است. در این مقاله به بررسی حقوق اقلیت های دینی از منظر فقه اسلامی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

حقوق اقلیت ، فقه اسلامی ، آزادی مذهب ، حاکمیت دولتها