تبیین مفهوم جرم کلاهبرداری در حقوق ایران

جرم کلاهبرداری یکی از مهمترین جرایم علیه حق مالکیت است که ارتکاب آن از قرن 18 میلادی تا به امروز هر روز گسترش مییابد. یکی از مهمترین ویژگیهای جرم کلاهبرداری گفتن دروغ توسط کلاهبردار و فریب خوردن قربانی است. همچنین یکی دیگر از ویژگیهای جرم کلاهبرداری که مورد توجه حقوق دانان قرار نگرفته سوء استفاده از نقطه ی ضعف و یا آسیب پذیری بزه دیده و بردن مال یا گرفتن یک امتیاز یا هر امر دیگری به صورت ناروا و یا ناحق است. قانون گذار ایرانی از یک سو در فصل یازدهم کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) تحت عنوان ارتشاء و ربا و کلاهبرداری به موضوع جرم کلاهبرداری اشاره نموده ولی هیچ ماده ای را به صراحت به جرم کلاهبرداری اختصاص نداده است ولی ماده ی 596 به صورت ضمنی به این این موضوع پرداخته است. از سوی دیگر قانون گذار در مادهی 1 قانون مجازات مرتکبین ارتشاء، اختلاس و کلاهبرداری به صراحت به موضوع جرم کلاهبرداری پرداخته است. متاسفانه قانون گذار در این مواد به تعریف جرم کلاهبرداری به صورت خاص نپرداخته بلکه تنها به عناصر یا بخشهایی از جرم کلاهبرداری پرداخته است و این امر سبب برداشتهای متفاوت از سوی حقوقدانان از تعریف جرم کلاهبرداری شده است.

کلیدواژه ها:

جرم ، کلاهبرداری ، تعزیرات ، قانون گذار ، مالکیت