بررسی تطبیقی قاعده صلاحیت بر صلاحیت در حقوق داوری تجاری بین المللی ایران و انگلیس

امروزه داوری بخشی جدایی ناپذیر حقوق تجارت بین المللی را تشکیل می دهد و در دعاوی بین المللی،شیوه منحصر بفرد حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی است و امتیازاتی از قبیل سرعت در رسیدگی، ارزان بودن، تخصصی بودن و محرمانه بودن رسیدگی باعث بسط و گسترش آن در مجامع داخلی و بین المللی شده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تطبیقی با هدف بررسی قاعده صلاحیت بر صلاحیت در حقوق و قوانین داوری تجاری داخلی و بین المللی ایران و حقوق و قانون داوری 1996 انگلیس و در سایر اسناد و مقررات بین المللی بررسی شده است. همچنین در پژوهش حاضر اقدام به مطالعه ضرورت، اهمیت و جایگاه قاعده مذکور در داوری تجاری بین المللی گردیده است. لذا برای انجام این مهم پژوهشگر از کتب، مقالات و همچنین تحقیقات انجام یافته در این زمینه از طریق روش فیش برداری تلاش به گردآوری اطلاعات مقتضی نموده است. نتایج حاصله از پژوهش حاضر نشان دهنده آن است که در قانون داوری داخلی ایران قاعده فوق الذکر به رسمیت شناخته نشده و مطابق ماده 461 قانون مدنی این دادگاه های دولتی هستند که در صورت بروز اختلاف بین طرفین در خصوص قرارداد داوری به آنرسیدگی و اظهار نظر می نماید. این قاعده در قانون داوری تجاری بین المللی ایران که در سال 1378 تصویب شده، مورد شناسایی قرار گرفته است و با وجود یک عامل بین المللی در بین طرفین داوری این قانون در روابط آنها حاکم خواهد بود. همچنین در انگلیس قبل از قانون داوری 1996 این قاعده شناخته شده نبود لیکن با تصویب این قانون هم در داوری های داخلی و هم بین المللی هر دو قابل اجرا است.

کلیدواژه ها:

داوری ، داوری داخلی ، داوری بین المللی ، قانون داوری و قاعده صلاحیت برصلاحیت