نقش آموزش عالی در توسعه سرمایه اجتماعی

سرمایه اجتماعی ازمفاهیم نوینی است که نسبت به سرمایه فیزیکی و انسانی نقش مهمتری در سازمانها و جوامع ایفا میکند. امروزه درجامعه شناسی و اقتصاد و به تازگی در مدیریت و سازمان، مفهوم سرمایه اجتماعی به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. پرداختن اغلب محققان به این مقوله و نیز شواهد کمی، بیانگر نقش انکارناپذیر سرمایه اجتماعی در موفقیت سازمانهایی است که میخواهند در محیطهای متلاطم امروزی، به موجودیت خود ادامه دهند. در عصرحاضر مراکز آموزش عالی در فرآیند توسعه بنیادین نقش برجسته ای را ایفا میکنند. آموزش و پژوهش دو ویژگی ممتازی است که درنهاد دانشگاه متجلی میگردد. آموزشهای رسمی بخشی از برنامه های دانشگاهی را شامل میشود. درعین حال پرورش استعدادهای فردی، تحکیم پایه های زندگی اجتماعی، توسعه وتعمیق ارزشها وآرمانهای انسانی، ایجاد تفاهم و همبستگی و برقراری ارتباطات علمی و تعامل با دیگران از رسالتهای مراکز آموزش عالی است. بنابراین برای دست یابی به اهداف مزبور تنها از طریق انباشت سرمایه یا ثروت به مفهوم مادی وفیزیکی حاصل نخواهد شد بلکه لازمه شکل گیری و بارور شدن مراکز آموزش عالی در پرتو بهرهگیری از نیروی انسانی ماهر و کارآمد میباشد و ضرورت دارد که سرمایه اجتماعی نیز متناسب با این پیشرفت توسعه یابد. زیرا اغلب صاحبنظران براین باورند که سرمایه های فیزیکی و مالی بدون سرمایه اجتماعی فاقد اثربخشی هستند و موفقیت و پایداری سازمانها در گرو عرضه و توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان است

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، سرمایه اجتماعی ، انباشت سرمایه ، دانشگاه