شاخص اولویت بندی کنترل صدا (NCPI) در یک شرکت تایرسازی

سابقه و هدف: کنترل آلودگی صدا در محیط های بسته صنعتی اغلب با محدودیت های اجرایی و تامین منابعمالی مواجه می باشد. اولویت بندی علمی یکی از راهکارهای مهم برای مدیریت کنترل صدا در این اماکن است.در این راستا هدف از پژوهش حاضر تعیین شاخص اولویت بندی کنترل آلودگی صدای واحدهای خط تولیدیک شرکت تایرسازی می باشد.مواد و روش ها: ارزیابی محیطی صدا به منظور تعیین توزیع تراز فشار صوت براساس استاندارد ISO9612در واحدهای تولیدی شرکت انجام شد. بدین منظور شاخصی با استفاده از 3 پارامتر تعداد افراد در معرض،زمان مواجهه و فاکتور وزنی متناظر با تراز فشار صوت تعریف گشت و فرمول محاسباتی برای آن شاخصتدوین گردید. همچنین توزیع تراز فشار صوت در واحد با اولویت اول کنترل صدا با استفاده از نرمافزار Surfer V.10 ترسیم شد. یافته ها: براساس نتایج اندازه گیری محیطی، 22/9 درصد از ایستگاه های اندازه گیریشده در ناحیه خطر و 77/1 درصد در ناحیه احتیاط قرار داشتند و هیچ محدوده ایمنی ثبت نگردید. محدوده تراز فشار صوت در واحدهای مورد بررسی نیز (dB(A؛104/7-69/9 بود. همچنین از بین 11 واحد مورد بررسی، واحد پخت با 20 نفر شاغل بالاترین شاخص اولویت کنترل صدا (1/369) را به خود اختصاص داد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر با استفاده از شاخص Noise Control Priority Index) NCPI) نشان داد که با استفاده از روش تلفیقی پارامترهای تاثیرگذار بر آلودگی صدا میتوان روش مطمینی را برای اولویت بندی کنترل صدا در واحدهای مختلف یک مجموعه صنعتی ارایه داد. لازم به ذکر است که نتایج این شاخص میتواند برای سایر مجموعه های صنعتی مشابه نیز مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تایرسازی ، شاخص اولویت بندی ، کنترل صدا ، مواجهه با صدا