بررسی تجربی اثرکاهش اصطکاک لوله با استفاده از فاکتورپلیمری کاهش دهنده اصطکاک (DRA) درسیستم انتقال جریان سیال هیدروکربوری

پدیده کاهش اصطکاک با استفاده از تزریق مواد پلیمری به رزیم جریان مغشوش که به عنوان پدیده تام شناخته می شود برای جریانصاف بدون اثر زبری لوله در سال 1975 توسط (virk, 1975) مورد بررسی قرار گرفت. طی سالهای بعد با توسعه مطالعات با هدف کاهش اصطکاک در جریان مغشوش توسط افرادی همچون torgeir اثر وزن مولکولی، غلظت و شرایط ترمودینامیکی پلیمر برکاهش اصطکاک بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که با افزایش غلظت پلیمر پلی استرن در تولین برای جریان مغشوش، میزانکاهش اصطکاک، افزایش می یابد. همچنین Fernandes و Mowal اثر پلیمر بر کاهش اصطکاک در جریان های دو فازی را مورد مطالعه قراردادند و نشان دادند بر روی لوله ای به قطر 19mm میتوان به حداکثر کاهش اصطکاک %63 و %45 دست یافتند.از آنجاییکه افت فشار در لوله باعث افت انرژی در سیستم های انتقال خطوط لوله است، بنابراین اگر بتوان توسط روشهایی از میزاناین نیروی بازدارنده کاست در نتیجه در توان مصرفی صرفه جویی خواهد شد. با این رویکرد در این مقاله اثر تزریق مواد پلیمریآلفاالفین در کاهش اصطکاک لوله با تزریق در جریان در آزمایشگاه بر روی سیال هپتان مورد ارزیابی قرار گرفته شده است و نشانداده شده است که میتوان در تست آزمایشگاهی تزیق پلیمر، با استفاده از تزریق محلول پلیمری آلفا الفین در غلظت های مختلفبه سیال هپتان در دستگاه لوپ تست، در اعداد (Re<35000؛> 2300 با تزریق غلظت های مختلف 1ppm 5 پلیمر به سیال هپتان در لوله ای از جنس S.S و قطر داخلی 25mm می توان به کاهش اصطکاکی حدود 5-35% در هر تزریق دست یافت.

کلیدواژه ها:

درصد کاهش اصطکاک ، خط لوله ، ضریب اصطکاک ، آلفا الفین ، DRA