تعیین الگوی کشت بهینه و بازارگرایی در شرایط عدم قطعیت در بخش ارژن استان فارس؛ کاربرد مدل برنامه ریزی تصادفی دو مرحله یی

لحاظ کردن ریسک در تصمیم گیری های چند مرحله یی کشاورزان یعنی از فرآیند تولید تا فروش و بازاریابی محصولات میتواند چارچوب بلندمدتی برای محققان و سیاستگذاران برای مدیریت درآمدی کشاورزان بهویژه در کشورهای درحال توسعه فراهم نماید. با این رویکرد، مطالعه ی حاضر به بررسی الگوی تولید و به دنبال آن میزان خودمصرفی و فروش محصولات کشاورزی دشت ارژن استان فارس در شرایط نبود حتمیت آب و هوایی پرداخته است. بدین منظور سه مدل برنامه ریزی قطعی برای تحلیل کوتاه مدت شرایط سال عادی، خشکسالی و ترسالی و نیز یک مدل برنامه ریزی تصادفی دو مرحلهیی برای تحلیل بلند مدت همهی حالتهای بالا بسط یافت و به کار رفت. نتایج نشان داد که در کوتاه مدت و در صورت وجود اطلاعات آب و هوایی کامل و درست در زمان تصمیمگیری، مدلهای برنامه ریزی قطعی دامنه یی از بازده های برنامه یی را به دست میدهند که در آن منطقه از حالت خریدار خالص بودن به فروشنده ی خالص بودن تغییر وضعیت میدهد. در قیاس با مدلهای قطعی، مدل برنامه ریزی تصادفی دو مرحلهیی امکانی را ایجاد میکند که در بلند مدت الگوی کشت منطقه در همهی شرایط آب و هوایی قادر به تامین نیاز خودمصرفی منطقه باشد، و نیز مانده یی را برای بازار تامین کند.

کلیدواژه ها:

لگوی کشت بهینه ، عدم قطعیت ، مدل برنامه ریزی تصادفی دو مرحله یی ، بخش ارژن ، استان فارس