سرمایه اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع
محل انتشار: دوماهنامه پایش، دوره: 17، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 691
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAHM-17-2_003
تاریخ نمایه سازی: 27 مرداد 1397
چکیده مقاله:
مقدمه: سرمایه اجتماعی مجموعه هنجارهای موجود در سیستم های اجتماعی است که امکان مشارکت افراد در اقدامات اجتماعی به منظور کسب سود متقابل را فراهم می نماید. تحقیقات بیانگر نقش سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از تعیین کننده های اجتماعی موثر بر پیامدهای سلامتی و یکی از عوامل موثر در پیشگیری و کنترل بیماری دیابت است. از این رو پژوهش حاضر به بررسی سرمایه اجتماعی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پرداخت. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بود که روی 326 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران در سال 1395 و از طریق نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه سرمایه اجتماعی اونیک و بولن Onyx and Bullen بود. این پرسشنامه 36 گویه ای دارای 8 حیطه است که دامنه نمرات حیطه ها بین صفر تا صد است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t-test ، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریان یک طرفه و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران SD=11/3 و 55/33 سال بود. میانگین و (فاصله اطمینان 95 درصد) نمره سرمایه اجتماعی افراد شرکت کننده در پژوهش 44/16-7/22 و 45/72 به دست آمد. بین حیطه های هشت گانه سرمایه اجتماعی، بیشترین میانگین نمره مربو به حیطه ارتباطات کاری 63/90-72/22 و 68/06 و کمترین میانگین نمره مربو به حیطه مشارکت در اجتماعات محلی 27/97-32/93 و 30/45 بود. نتایج الگوی رگرسیونی چند متغیره نشان داد که متغیر جنسیت با حیطه اعتماد و امنیت دارای ارتبا معنادار است بطوریکه زنان نسبت به مردان از نمره اعتماد و امنیت پایین تری برخوردار بودند P<01/001، β=7/88 همچنین وضعیت اقتصادی با حیطه ارزش زندگی و تحصیلات با حیطه های ارزش زندگی، مشارکت در اجتماعات محلی، پیشگامی در فعالیت های اجتماعی، ارتبا با دوستان و خانواده و سرمایه اجتماعی کل دارای ارتبا آماری معنادار و مثبت است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر زنان، بیماران با تحصیلات پایین تر و فقیرتر از نظر وضعیت اقتصادی به دلیل پایین بودن سرمایه اجتماعی و مولفه های آن در معرض خطر بیشتری برای عدم پذیرش درمان و در نتیجه عدم کنترل مطلوب قند خون قرار دارند، لذا مداخلات مربو به ارتقای سرمایه اجتماعی در این گروه ها باید با جدیت بیشتری دنبال گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهزاد صابری
دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سحرناز نجات
انجمن دیابت ایران، تهران، ایران
اکبر فتوحی
دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
اسداله رجب
انجمن دیابت ایران، تهران، ایران