تاثیر شوری و ترینگزاپک اتیل بر برخی ویژگی های گیاه بامبو (Phyllostachys Pubescens)

بامبو یکی از سریع الرشدترین گیاهان و از جمله محصولات ارزشمند است که عامل حیاتی در ایجاد تعادل اکسیژن و دی اکسید کربن جو می باشد. رشد و عملکرد بامبو تابعی از کلیه عوامل محیطی و اثرات متقابل آنها است و در این میان تنش شوری بر عملکرد و کیفیت گیاه تاثیرگذار است. ترینگزاپک اتیل از مهم ترین مواد تنظیم کننده ای است که جهت بهبود خصوصیات رشدی گیاهان در شرایط تنش استفاده می شود. پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و در 3 تکرار اجرا شد. بدین منظور، تاثیر سطوح ترینگزاپک اتیل 0، 2، 3، میلی لیتر بر لیتر و سطوح شوری شاهد، 100، 200، 300 میلی مولار بر زیست توده ی اندام زیرزمینی و هوایی، اختلاف تعداد برگ و اختلاف ارتفاع ساقه ارزیابی شد. نتایج نشان داد، بیشترین زیست توده اندام هوایی و زیرزمینی به ترتیب در تیمارهای 2 بر لیتر تنظیم کننده رشد و شوری 300 میلیمولار و شوری 100 میلی مولار بدون تنظیم کننده رشد مشاهده شد، کمترین میزان این صفات در تیمار 2 میلی لیتر بر لیتر تنظیم کننده رشد و شوری 100 میلی مولار حاصل شد. بیشترین تعداد برگ در تیمار شاهد و کمترین آن در تیمار تنظیم کننده رشد 3 میلی لیتر در لیتر و شوری 300 میلی مولار مشاهده شد. بیشترین اختلاف ارتفاع، در شوری 100 میلی مولار بدون تنظیم کننده رشد و کمترین میزان آن در تیمار 3 میلی لیتر بر لیتر تنظیم کننده رشد و 200 میلی مولار شوری مشاهده گردید. افزایش میزان شوری سبب قرارگیری گیاه بامبو تحت شرایط تنش می شود و این در حالی که کاربرد ترینگزاپک اتیل در شرایط تنش به وسیله ی کاهش فاکتورهای رشدی گیاه آثار سوء تنش را کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

بامبو ، ترینگزاپک اتیل ، تنش ، زیست توده