نقش تشبیه درسبک شناسی بلاغی استاد شهریار

به طور کلی از عناصر مهم و موثر، در سبکشناسی، تغییر و تفاوت سبکهای فردی میباشدکه باعث تغییر در ساختار و تحولات زبانی میشود. سبک نمودار گزینش و ترتیب شاعر و نویسنده از امکانات متعدد زبانی است و سبک شناسی بلاغی یکی از مهمترین دستگاه های تغییر سبک است که به نوع رویکرد شاعران به جهان اطراف میپردازد و تفاوت دیدگاه و نگاه آنان را بیان میکند. تشبیه هم یکی از عناصر سازنده دستگاه بلاغی است که وسعت و زاویه دید شاعر را نمایان میسازد. استاد شهریار از شاعران نامی معاصر است که با پرداختن به تشبیه ما را با ابعاد مختلفی از قدرت خیالپردازی و تصویر آفرینی خود آشنا میسازد. در شعر شهریار انعکاس مفاهیم انتزاعی و درونی آن تج لی حالات و اوصاف درونی در عرصهی عشقورزی، ایمان، خلاقیت و نوع دیدگاه او به جهان اطراف نمایان میشود. بطور کلی تشبیهات به کار رفته در اشعار او را میتوان به دو قسمت تقسیم کرد؛ تشبیهات بدیهی- تشبیهات مضمر. طبق این پژوهش انجام گرفته، تشبیهات مضمر و انواع آن در اشعار این شاعر کاربرد فراوانی دارد.

کلیدواژه ها:

سبک بلاغی ، تشبیه ، تشبیه مضمر ، شهریار