انعکاس الگوهای معماری پایدار بومی در خانه های رشت با رویکرد فرم و اقلیم (نمونه های موردی: خانه سمیعی، ابریشمی، قدیریان و آوانسیان)

معماری بومی فقط مجموعه ای از سبکها و فرم ها نیست و حتی کاملا با شرایط اجتماعی و اقتصادی خود را مشخص نمی کند، بلکه مجموعه ای از آن هاست. به طور کلی معماری بومی بر گرفته از ویژگی های محیطی در جهت رفع نیاز های انسانی در محیط است. دانش بومی بخشی از ثروت و سرمایه ی ملی است. در این مقاله با استفاده از مقالات علمی پژوهشی و بررسی در تحقیقات انجام شده بر آن است تا با بررسی چند نمونه موفق از خانه های بومی شهر رشت بتواند به الگوهای مناسب معماری همساز با اقلیم را دسته بندی و ارایه نماید. معماری سنتی، در به کارگیری مصالح منطقه ای و خلق تکنیک های ویژه ساخت، در شکل بهترین روش پاسخگویی به نیازهای فیزیکی و روحی انسان برای ساختمان سازی در ایران بر کسی پوشیده نیست. در باب معماری مقالاتی در خصوص معماری سنگی مناطق کوهستانی و معماری بومی سایر نقاط ایران به چشم می خورد اما گیلان در جذب پژوهشگران دراین مقوله فراموش شده است که با بهره گیری از اطلاعات گذشتگان می توان به ابداع تکنیک های جدید ساختمان سازی در مسیر معماری همساز با اقلیم دست یافت. نتایج تحقیق شامل پارامترها و معرفی عناصر معماری بومی پایدار می باشد که می تواند به عنوان پیشنهاد طراحی در ساختمان های مدرن مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

الگوهای معماری ، طراحی بومی ، معماری پایدار ، فرم ، اقلیم ، خانه های رشت