هندسه مقدس در طبیعت و معماری

انسان کاشف طبیعت و عامل برقراری تداوم و پایداری آن است. ساختارهای طبیعی و محیط زیست در زمینه الگوبرداری های فرمی الگوبرداری های محتوایی و در طبیعت سیستم های الگوها را به عنوان ساختارهای هندسی شکل و تناسب می توان در کوچک ترین ذرات تا کیهان بزرگ پیدا کرد. با مطالعه طبیعت وجود هندسه تناسبات ویژه ای در آن کاملا مشهود است بشر از دوره کهن این هندسه و تناسبات را می شناخت و در هنر و معماری خود از آن استفاده می کرد. اساس طبیعت بر تناسبات و اندازه های ویژه ای انجام شده است که در نظمی خاص جریان تکوینی و کیهان را شامل گشته. سیل تکاملی اش را به سوی کمال رهنمون می کند. هر اثری که در این عالم به وجود می آید اگر از اندازه های اساسی به کار گرفته شده در طبیعت بیرون باشد غیرعادی، ناخوشایند و ناپذیرا می گردد و نمی توان راهی به سوی کمال مطلوب داشته باشد. چشم انسان از آغاز گشایش بر گیتی به اندازه ها و تناسبات آشنا می گردد و خداوند تعالی در خلقت طبیعت و در سرشت خلقت انسان آن را به کار برده است. آشنایی با این اندازه ها سبب می شود ناخود آگاه هر چه را که اندازه و تناسبات در آن مشهود است را زیبا حس کنیم و در غیر این صورت ناخوشایند بشماریم. بنابراین اگر برای هنر و اثر هنری وظیفه ارشادی قایل باشیم پس هر اثر هنری که به آن جامه عمل بپوشانیم باید بر اساس اندازه ها استوار باشد.

کلیدواژه ها:

هندسه ، طبیعت ، معماری ، تناسبات