احیای فضای شهری درزمینه تاریخی در قالب طراحی سازمان فضایی جدید برای محله ی توپخانه کرمانشاه

فضاهای عمومی این قابلیت را دارند که به عنوان چشم اندازهای مشارکتی عناصر اصلی در زندگی شهری که منعکس کننده فرهنگ، عقاید و ارزش ها می باشد، مطرح شوند. هر چند که نقش فضاهای عمومی در روان و یکدست سازی شهر کاملا مشهود و مشخص است، امروز عقیده بر آن است که کیفیت بالا و مثبت زندگی شهری در خیابان ها و فضاهای باز، شرطی لازم برای جامعه است تا مردم از مراسم اجتماعی لذت ببرند.مراکزتاریخی شهری به عنوان فضاهای بازعمومی،درصورت احیا و معاصرسازی می توانند نقشی اساسی در ارتقاء تعاملات اجتماعی وافزایش گشایش های فضایی درمحلات ایفا کنند.پژوهش حاضر ازطریق شیوه ی توصیفی تحلیلی ،وانجام مطالعات میدانی، سعی دارد تا چارچوب نظری استخراج شده از نظریات اندیشمندان وتجارب جهانی را با محدوده تاریخی مورد نظر،تطبیق داده و الگوهای لازم را جهت احیا پیشنهاد دهد. اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: شناخت چگونگی معاصرسازی و احیاء بافتهای تاریخی از نظر نظریه پردازان وتجارب جهانی وایرانی فضاهای شهری وبافتهای تاریخی،آشنایی وجمع بندی موءلفه های احیاءومعاصرسازی فضاهای کهن شهری،تحلیل ویژگی های فضاهای کهن شهرکرمانشاه در انطباق با مولفه های احیاءفضاهای شهری، ارزیابی چگونگی بروزرسانی فضاهای شهری در انطباق با مولفه های بین المللی فضاهای شهری.

کلیدواژه ها:

احیا ، معاصرسازی ، فضای شهری ، بافت تاریخی ، سازمان فضایی