بررسی ارتقاء تعاملات اجتماعی شهر در جهت معماری فضاهای عمومی

در این پژوهش شناخت روش های تقویت تعاملات اجتماعی در فضاهای باز عمومی شهر، مورد توجه قرار میگیرد. لذا در ابتدا سعی شده مولفه های تاثیرگذار به رابطه بین فضای شهری و تعاملات اجتماعی و تاثیری که کارکرد و کالبد فضا بر میزان مکث و شکل گیری تعاملات مردم را دارد مورد بررسی قرار گیرد. تعاملات اجتماعی، میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب می باشد. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش و ارتقاء تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد.ارزیابی و ارزش گذاری متغیرهای شخصیت دهنده به مکان های مردمی و تاثیر گذار در تعاملات اجتماعی و در مقیاس محلی هدف اصلی این پژوهش است ،از سوی دیگر طراحان محیط همواره با ابعاد مختلفی در طراحی فضاهای عمومی روبرو هستند و آنچه اهمیت پیدا می کند این است که از میان انواع مولفه های تاثیر گذار در روابط اجتماعی و ارتقاء آن در فضا، کدامیک نقش مهم تری را ایفا میکند. در واقع این مقاله با تحلیل مطالعات کمی و برداشت های میدانی به آزمون چندین مولفه و ویژگی های شخصیتی و رفتاری استفاده کنندگان می پردازد در این پژوهش می توان اثبات کرد که مولفه های فردی تاثیر مستقیم بر ارتقاء تعاملات اجتماعی خواهند داشت. فضاهای عمومی شهری پر از قابلیت برای ایجاد تعاملات اجتماعی هستند، هرچند عوامل متعددی مثل سیاست، فرهنگ، اقتصاد و شایستگی های فردی در وقوع ارتقاء تعاملات اجتماعی تاثیر می گذارد. در این مقاله به دنبال طراحی فضای عمومی شهری مطلوبی هستیم که بتوان تعاملات اجتماعی را ارتقاء داد. نتیجه گیری: در آخر می توان به این نتیجه دست یافت که با ارتقاء سطح فرهنگ در جامعه می توان به ارتقاء بالایی از سطح تعاملات اجتماعی دست یافت.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضاهای عمومی ، طراحی فضا ، ساختار شهری