روشهای طراحی اقلیمی در مناطق گرم و خشک با تاکید بر نحوه استقرار بنا

کشور عزیز ما، ایران، دارای محدوده های جغرافیایی متعدد و پهنه بندی های مختلف اقلیمی است تا آنجایی که مردمان بومی مناطق، تفاوت های دمایی بسیاری را تجربه می کنند؛ از تعمق در سکونت گاه های هزاران ساله این سرزمین کهن و تنوع بسیاری که در ساخت آن ها در اقلیم های مختلف وجود دارد؛ به خوبی می توان در یافت که نحوه درست برخورد با شرایط نامساعد آب و هوایی هر منطقه، با درک و شناخت صحیح از موقعیت مکانی هر اقلیم، شناخت ویژگیهای معماری بومی، بافت کالبدی شهر و روستا امکان پذیر است. فرایند و نحوه سرمایش و گرمایش در هر منطقه متفاوت بوده و چگونگی دست یابی به دمای آسایش محیط زندگی و نحوه جهت گیری خانه ها برای پاسداشت انرژی در مناطق گرم و خشک ایران هدف اصلی تحقیق می باشد.در این پژوهش سعی داریم ضمن نگاهی به نحوه نگرش پیشینیان به اقلیم و شناخت عوامل اصلی ایجاد بحران های اقلیمی، از زاویه ای دیگر به ارایه روشهایی بپردازیم که دست یابی به این اهداف را میسر می سازد و با سیر فرایندی از کلیات به جزییات تحقیق - که با مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات عینی به انجام رسیده است - بهترین شرایط استفاده از اقلیم و جهت گیری بنا در ساختمان هایی که در مناطق گرم و خشک قرار دارند را فراهم آوریم.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، رطوبت ، جهت گیری ساختمان ، نحوه استقرار بنا