چگونی بهره گیری از عوامل و راه کارهای کالبدی جهت ارتقای خلاقیت و حس کنجکاوی کودک

کودکی که نه در شهر،نه در قوطی های آپارتمانی و نه در مدرسه به راحتی قادر به بازی کردن نیست از حق طبیعی خود محروم گشته است.امروزه شهرها فرصت ارتباط با طبیعت، و تفکر را از کودکان گرفته اند و بدتر از همه روزمرگی و محدودیت در محیط یادگیری کودک به این مشکل دامن می زند از همین روست که سازمان جهانی یونیسف نیز به منظور بالا بردن کیفیت زندگی کودکان در شهر ها و رسیدگی به نیازهای آنها اقدام به برنامه ریزی برای ساخت شهرهای دوستدار کودک کرده است.پاسخگویی به نیازها و حقوق اولیه کودکان (ازجمله تغذیه،آموزش و بازی)در مرحله نخست و سپس بالا بردن کیفیت های زندگی کودکان در مراحل بعد از اهداف شهر های دوستدار کودک است.کودکان در جستجوی تعاملی موفقیت آمیز با محیط هستند تا از حضور در محیط احساس شایستگی نمایند. رشد خلاقیت کودکان در محیطی پاسخگو به نیازهای آنها امکان پذیر است. طراحی کلاس و فضای بازی انعطاف پذیر و باقابلیت تغییرپذیری عناصر و چیدمان، کودکان را به تجربه شناخت چیدمان و سازگار سازی محیط بر میانگیزد و این امر حس کنترل بر فضا را در کودک تقویت کرده، قدرت ترکیب و تجزیه را در وی بالا برده و تعامل گروهی آنها با همدیگر و دنیای پیرامونی را ممکن میسازد. احراز حس شایستگی محیطی غالبا بدون صرف هزینه کلان و از طریق مجموعه ای از مواد و مصالح پیدا کردنی، مستعمل، دور ریز یا باز یافتی قابل حصول است.حال باید پاسخ داد طراحی فضاهایی که منجر به خلاقیت افراد می شود چگونه باید باشد با این مقدمه می توان به اهمیت تربیت خلاق کودکان پی برد.حال باید دید معماری می تواند بر خلاقیت افراد تاثیر مثبت بگذارد و قدم موثری در این راه برداشته شود دراین تحقیق از راهبردهای ترکیبی از جمله : پژوهش موردی ، تحلیلی، توصیفی و همبستگی انجام خواهد شد. نوع تحقیق انجام شده کاربردی می باشد.

کلیدواژه ها:

کودک ، فضا ، کالبد ، خلاقیت ، معماری