بررسی تاثیر ادراک عابران پیاده بر میزان استفاده از تسهیلات عبور عرضی عابر پیاده در معابر درون شهری

پیاده مداری یکی از اصلی ترین رویکرد های حمل ونقل پایدار و پایه ای ترین گزینه حمل ونقل غیرموتوری به شمار می آید. با این حال شمار بالای تصادفات عابران پیاده به یکی از مهم ترین چالش های حمل ونقل درون شهری تبدیل شده است. عمده تصادفات درگیر با عابران پیاده هنگام عبور عابران پیاده از عرض خیابان اتفاق می افتند. اگر چه، برای بهبود ایمنی عابران پیاده تسهیلاتی همانند خط کشی عابر پیاده، پل های عابر پیاده و تقاطع چراغدار در نظر گرفته شده است؛ اما اغلب عابران پیاده به دلایل مختلف از جمله نگرش و ادراک آن ها در ارتباط با این تسهیلات از آن ها استفاده نمی کنند. بنابراین، این مطالعه به تعیین نقش ادارک عابران پیاده بر میزان استفاده از این تسهیلات در شهر شیراز می پردازد. برای این منظور، از 697 عابر پیاده در 34 موقعیت از معابر اصلی این پرسشگری صورت گرفت. نتایج حاصل از اجرای مدل رگرسیون لاجیت رتبه ای نشان می دهد ایمنی ادارکی و میزان راحتی درک شده توسط عابران پیاده بر میزان استفاده از خط کشی عابر پیاده تاثیر گذار بوده و در ارتباط با پل های عابر پیاده تنها ایمنی ادارکی بر استفاده از آن ها تاثیر دارند. همچنین گروه مردان تمایل بیشتری به استفاده از خط کشی عابر پیاده در مقایسه با زنان داشته و با افزایش سن میزان استفاده از خط کشی عابر پیاده کاهش می یابد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند به عنوان یک نقشه راه به منظور اولویت بندی اقدامات درجهت بهبود تسهیلات عبورعرضی عابران پیاده دربرنامه ریزی های اتی توسعه پیاده مداری شهرها مدنظرمتولیان مدیریت حمل ونقل درون شهری قرار گیرند

کلیدواژه ها:

تسهیلات عابران پیاده ، رفتارعبورعرضی عابران ، ادراک عابر ، شیراز