زیبایى ورسایى تشبیه در شعر فارسى(نقد وبررسى نمونه اى)

تشبیه، در علم بیان مانند کردن چیزی است به چیزی دیگر. تشبیه مانندگی مبتنی بر کذب است یا با اغراق همراه است؛ یعنی باید دو چیز را که در واقع به یکدیگر شبیه نیستند یا لااقل شباهتی آشکارا ندارند را، به هم ماننده کنیم. در تشبیه، نویسنده یا شاعر شباهتی را ادعا و برقرار یا آشکار میکند؛ بنابراین، جمله ای که تمام ارکان تشبیه را داشته باشد اما چون جمله سگ مانند شغال است مبتنی بر صدق باشد- چون مخیل نیست، تشبیه نیز به حساب نمیآید. مثلا در جمله مخیل نیست و در عالم واقع همسگ و شغال از یک گونه اند، تشبیهی روی نداده است. اما جمله تشبیهی جمله ای است که به ظاهر درست نمینماید، و باعث اعجاب میشود و کسی در دید منطقی به آن باور ندارد. زیبایى ورسایى تشبیه در شعر فارسى تاثیر فراوان در تکامل و ترقی اشعار فارسی در دوران گوناگون گسترش زبان و ادبیات بر شعرای فارسی بر کسی پوشیده نیست. ارایه ای و مهارت بلاغی شاعران در سرودن اشعار و کثرت آن سبب گردید تا ادبیات به اوج رسید ه است. تکامل و تمام عیار شعر فارسی در دوران عصور مختلف است. یکی از مهارت های ارایهاى ادبى کاربرد صور خیال، از جمله تشبیه و استعاره در اشعار شاعران هستند، تصویرهای گوناگون، تشبیه مهم ترین نوع تصاویری است که شاعران زبان فارسى بدان علاقه نشان دادند. با بررسی هایی که از سرودهایش به عمل آمده، اکثر تشبیهات زیبایى از نوع حسی به حسی و عقلی به حسی اند که در انواع مختلف آن، از جمله: تشبیه مضمر، تفضیل و... بکار رفته است. این مقاله قصد دارد تشبیه زیبایى ورسایى در شعر فارسى را در اشعار شاعران بررسی کند و به اهمیت و انواع آن در سروده های شاعران بپردازد.

کلیدواژه ها:

تشبیه ، استعاره ، صور خیال ، عناصر تشبیه ، شعر