صلاحیت محاکم داخلی درحقوق بین الملل کیفری

در عصر حاضر هر روزه شاهد وقوع مخاصمات میان دولت های مختلف در اقصی نقاط جهان می باشیم؛ این قبیل مخاصمات اعم از بین المللی و غیر بین المللی نیاز به راهکاری برای مقابله با این قبیل ناامنی ها دارد. به موجب اساسنامه دیوان کیفری بین المللی مرتکبین این قبیل جنایت ها نباید بدون مجازات بمانند. هرچند محاکم ملی نقشی کلیدی در حقوق بین الملل کیفری ایفا می کنند، ولی در نظام فعلی حقوق بین الملل کیفری رابطه ای تکمیلی میان صلاحیت محاکم ملی و بین المللی برقرار گشته است. در واقع نظام قضایی داخلی به عنوان محکمه مقدماتی برای رسیدگی به جنایات بین المللی عمل نموده و محاکم بین المللی از صلاحیت تکمیلی در این راستا برخوردار هستند. هدف مشترک هر دو نظام عبارت است از ممانعت از مصونیت در ارتکاب جنایات بین المللی. در این مقاله سعی گردیده است تا صلاحیت و عملکرد محاکم داخلی در حقوق بین الملل کیفری در عصر حاضر مورد بررسی قرار گیرد. مقاله حاضر توصیفی، تحلیلی است. یافته های این پژوهش بیانگر آن است که تعامل محاکم ملی و بین المللی، از جهت تشریک اطلاعات، تجارب و ارجاع به تصمیمات یکدیگر در مجموع سبب تقویت بدنه حقوق بین الملل کیفری در عصر حاضر شده است. البته به اصل تکمیلی بودن انتقاداتی هم وارد شده است. مثلا ممکن است صلاحیت بین المللی باعث بی تحرکی محاکم داخلی و عدم رسیدگی در محاکم داخلی شود. از سوی دیگر نقاط قوت مختلفی برای محاکم داخلی در مقایسه با محاکم بینالمللی وجود دارد. از جمله محاکم داخلی در نظر نهادهای داخلی از مشروعیت بیشتری برخوردارند و فرایندهایی مانند جمع آوری مدارک و احضار شهود در آنها با سهولت بیشتری انجام میشود.

کلیدواژه ها:

عملکرد محاکم داخلی ، دیوان کیفری بین المللی ، صلاحیت تکمیلی