بررسی تطبیقی نهاد توبه و آثار و احکام آن در فقه امامیه و حنفیه و راه های احراز آن در محاکم قضایی

توبه به عنوان یکی از راه های اثبات ادله در فقه و حقوق ایران شناخته می شود همچینن در برخی حالات باعث سقوط دعوی می شود. این مطالعه به بررسی تطبیقی نهاد توبه و آثار و احکام آن در فقه امامیه و حنفی و راه های احراز آن در محاکم قضایی می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. سوال اصلی پژوهش بیان می دارد که توبه در فقه امامیه و حنفیه چه جایگاهی داشته و راه های احراز آن در محاکم قضایی چیست فرضیه اصلی پژوهش ارایه می دهد که توبه در فقه امامیه و حنفیه در برخی موارد موجب رفع مجازات شده و در محاکم قضایی احراز توبه توسط قاضی و کارشناسان تایید شده و باعث کاهش مجازات می شود. یافته های مطالعه نشان می دهد که فقه حنفی مانند فقه امامیه شرایط توبه برای سقوط مجازات را پذیرفته است اما در حدود و ثغور آن کمی متفاوت می رسد قانون مجازات اسلامی شرایط توبه برای سقوط مجازات را براساس فقه امامیه پذیرفته است و در شرایط بعد از دستگیری و قبل از دستگیری شرایطی متفاوت برای آن در نظر گرفته است. احراز ندامت در صورتی که قابل اثبات باشد در محاکم قضایی به عنوان یکی از ادله کیفری برای سقوط مجازات شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

توبه ، سقوط مجازات ، حدود توبه ، احراز ندامت