بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی با بهره وری در کارکنان سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان

هدف پژوهش حاضر (بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی با بهره وری کارکنان سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان) می باشد. این پژوهش، در زمره تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری برابر 202 نفر (42 زن و 157 مرد) از کارکنان اداره کل سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان واقع در شهر زاهدان بوده که با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 133 نفر (30 زن و 103 مرد) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات برای متغیر توانمندسازی (پرسشنامه توانمندسازی عبداللهی 1385 با روایی صوری و پایایی آلفای کرونباخ 0/76، برای متغیر کیفیت زندگی کاری (پرسشنامه محقق ساخته اکیفیت زندگی کاری) با روایی صوری و پایایی آلفای کرونباخ 0/82 و برای متغیر بهره وری (پرسشنامه بهره وری آجیو 1980 تجدیدنظر شده میرزایی 1386 با روایی صوری و آلفای کرونباخ 86 / 0 انتخاب شدند. و اطلاعات با نرم افزار SPSS با استفاده از روش آمار توصیفی و آزمون آماری استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین کیفیت زندگی کاری و مولفه های آن و توانمندسازی و مولفه های آن و با بهره وری و مولفه های آن رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین مولفه های کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی با بهره وری قابل پیش بینی هستند

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، توانمندسازی و بهره وری