زن از دیدگاه فردوسی با محوریت درس سیزدهم فارسی پایه دهم دوره دوم متوسطه (گردآفرید)

درتاریخ ادب پارسی، قرن چهارم و پنجم هجری، به دوران شکوفایی و اوج پیدایش حماسه های ملی مشهور است. شعرحماسی همواره بیانگر شرایط سیاسی و اجتماعی جوامع بوده است و به واسطه ی نبردها و مبارزات قهرمانان و اخلاق حاکم بر زندگی پهلوانان یک سرزمین شیوه زندگی و سلوک رفتاری جوامع آشکار می گردد یکی از راه های شناخت نقش زنان در گذشته، بررسی متون ادبی می باشد. با بررسی متون ادبی درهر دوره، میتوان به شناخت روشنی درباره وضعیت زنان درآن دوره، دست یافت. شاهنامه فردوسی سند پرافتخاری از نقش آفرینی زنانی است که به دست حکیم طوس، به صورت اشعاری بی نظیر خلق شده است. ما در آثاری مانند شاهنامه ی فردوسی تنها با مردان با رفتارهای مختلف روبرو نیستیم بلکه زنانی نیز هستند که دارای ویژگی های بزرگ منشی، جسارت، پارسایی، وفاداری و بی وفایی درعشق و ... می باشند. که گاهی وجود آنها مقدمه ی بروز جنگ های بزرگی می شود که سال های متوالی استمرار می یابد و زمانی نیز سبب پیدایش داستان های عاشقانه با شور و گرمی حماسی آن می گردد. حضور زن در شاهنامه از جایگاهی ویژه و برجسته ای برخوردار می باشد، یکی از زنان گردآفرید است که نخستین شیرزن حماسه ملی ایران است. در این مقاله که با روش تحلیلی توصیفی انجام گرفته است برآنیم تا با این زن حماسی آشنا شویم. و میزان توجه فردوسی به این زن را با تاکید بر درس سیزدهم فارسی پایه دهم دوره دوم متوسطه (گردآفرید) را مشخص نماییم

کلیدواژه ها:

ادب حماسی ، فردوسی ، سهراب ، گردآفرید ، فارسی دوره دوم متوسطه