شیوه های بیان توحید افعالی در قرآن کریم

از مباحث مهم مربوط به حوزه خداشناسی، بحث درباره نقش خود را در هستی و آفرینش یا همان توحید افعالی است که از اقسام توحید نظری است این موضوع در قرآن کریم با شیوه ای خاص و در آیات متعدد به صورت های مختلف مطرح شده است که گاهی علت و موثریت در عالم اسباب را به خدای متعال و گاهی به دیگران موجودات نسبت می دهد لذا این سوال مطرح می شود که افعالی که پیرامون ما صورت می گیرد و کارهایی که صورت گرفته و می گیرد آمد خلق، میراندن، زنده نمودن، روزی دادن، جابجایی ابرها، تغییر فصول و هزاران مورد دیگر ، به قدرت و اراده چه کسی بود حق است آیا خداوند متعال تنها خالق عالم است و علاوه بر آن در تدبیر عالم نقش دارد اگر در هستی نقش مهمی دارد، نقش سایر علل و عوامل چه می شود آی دخالت خداوند در هستی با آزادی و اراده انسان منافات دارد از این رو آنچه این مقال در پی بررسی آن است، پاسخ به سوالات فوق از دیدگاه قرآن کریم است تا بیان دارد که شیوه بیان توحید افعالی در قرآن کریم چگونه است و دستاورد نوشته اینست که قرآن کریم ضمن تاکید بر فاعلیت استقلالی و فراگیر خداوند، فاعلیت دیگر موجودات را تحت اراده و مشیت خداوند رسمیت شناخته است و رابطه توحید افعالی با مسیله سببیت، اختیار و معجزات انبیا به خوبی تبیین شده است.

کلیدواژه ها:

هستی ، توحید ، توحید افعالی ، علیت ، اختیار ، معجزه