تحلیل الگوهای جهت گیری ساختمان های سنتی در میزان بهره مندی از نور خورشید در اقلیم سرد (نمونه موردی: ساختمان های مسکونی قاجاری تبریز)

ناسازگاری بین معماری و نه اقلیم باعث افزایش استفاده از انرژی برای سرمایه شیار گرمایش مساکن می گردد و این امر هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی تاثیرات منفی بر جای می گذارد. از این رو لازم است و شناخت ویژگی های اقلیمی هر سکونت گاه، ضوابطی مطابق اقلیم آن محل برای طراحی ساختمان ها تعیین می گردد. انرژی برخوردی نور خورشید به یک سمت ساختمان تابعی از موقعیت جغرافیایی منطقه، جهت گیری ساختمان ها، شرایط و اقلیم آب وهوای منطقه، موقعیت قرارگیری ساختمان های اطراف و نوع پوشش زمین و ظرفیت گرمایی مصالح تشکیل دهنده بناها بستگی دارد به طوری که جنس دیوارها و سقف و رنگ آن ها و .... از عوامل مهم در انتخاب مصالح هستند که می توان با استفاده از طریق ایجاد گنبد، کم کردن سطوح خارجی و یا افزایش آن، زیر زمین ها و حیات مرکزی، پنجره های رو به آفتاب و افزایش و یا کاهش ارتفاع دیوارها، نوع پوشش گیاهی و جهت گیری ساختمان ها و ....برای ایجاد محیطی مناسب برای زندگی و آرامش انسان ها استفاده کرد. با توجه به اینکه نور خورشید همیشه برای ایجاد روشنایی طبیعی و ساختمان لازم است و چون این نور در نهایت حرارت تبدیل می شود پس می توان از نور خورشید به عنوان عاملی مهم برای تامین انرژی گرمایی مورد نیاز و ساختمان مورد تحقیق و بررسی قرار داد که در این تحقیق سعی در بررسی نور خورشید و جهت گیری ساختمان می پردازیم. در این مقاله شیوه کتابخانه ای و میدانی برای بررسی مطالب انتخاب شده از امید است نتایج مطلوبی در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و در نتیجه کاهش آلودگی و گرمایش منطقه ای و جهانی به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، نور خورشید ، جهت گیری ، ساختمان