تاثیر شرایط هواشناختی بر غلظت آلاینده ذرات معلق کمتر از 2/5 میکرون درسطح شهر تهران

آلودگی هوای تهران بهعنوان یکی از معضلات زیست محیطی شهروندان تهرانی تلقی میگردد و امروزه از نظر آلودگی محیط زیست و هوا یکی از آلودهترین شهرهای جهان به شمار می آید. تعداد زیادی از مواد شیمایی و آلاینده های هوا به صورت ذرات معلق در هوا وجود دارند. ذرات معلق موجوددر جو، در کشورهای در حال توسعه به عنوان یکی از مشکلات جدی زیست محیطی مطرح میباشد. ذرات معلق موجود در هواشاملPM10 , PM2.5 , PM0.1بودهو دربردارنده ترکیبات فلزی، ترکیبات معدنی، دانه های گرده، میکروارگانیسمها، ذرات ناشی از فرایندهای صنعتی و دوده (منتشره از منابع مختلف) میباشند.مطالعات اپیدمیولوژیکی کوتاه مدت و بلند مدت مضرات ذرات معلق را بر روی سلامت انسان از جمله افزایش مرگ و میر، بیماریهای تنفسی و قلبی-عروقی نشان میدهد.علاوه بر این انتشار ذرات معلق در آلودگی جوی موجب مه دود نیز می شود که موجب کاهش میدان دید می گردد. در سالهای اخیر استاندارد های آلودگی هوا سختگیرانه تر شده و علاوه بر اندازه گیری PM10، PM2.5را نیز مورد سنجش قرار میدهند.در این مقاله آلاینده ذرات معلق با قطر آیرودینامیکی کمتر از2/5 میکرو متر((PM2.5 با استفاده از اطلاعات چهار ایستگاه سنجش آلودگی هوا به همراهپارامترهای هواشناسی در فصول مختلف در تهران طی سال1390مورد بررسی قرار گرفته است. در اینجا بیشترین غلظت میانگین روزانهدر خرداد ماه برابر67/15میکروگرم بر متر مکعب و کمترین غلظت در آبان ماه برابر 15/15میکروگرم بر متر مکعب میباشد. نتایج نشان میدهد که غلظت این آلاینده به دما، بارش، رطوبت نسبی و محل قرار گیری ایستگاه (مناطق ترافیکی، مسکونی و صنایع موجود در اطراف ایستگاه سنجش) بستگی دارد. همچنین الگوهای روزانه تاثیر چندانی بر غلظتPM2.5نداشته و مهمترین عوامل الگوهای فصلی میباشند.

کلیدواژه ها:

غلظت آلاینده های هوا ، پارامترهای هواشناسی ، الگوی روزانه ، الگویفصلی ، ذرات معلق کمتر از 2/5میکرومتر