بررسی اثر التهابی ذرات معلق هوای شهر تهران با قطر 2.5 و 10 میکرومتر بر حیات سلول های ماکروفاژی صفاق موش نژادC57BL/6

آلودگی هوای شهر تهران یک معضل ملی محسوب می شود و با توجه به اثرات سوء بر سلامتی انسان مورد توجه پزشکان و افراد فعال در حوزه سلامت قرار گرفته است. با افزایش روزافزون ذرات معلق جامد (PM)، در شهرهای بزرگ و آلوده صنعتی بسیاری از مطالعات به بررسی اثر این ذرات بر سلامتی انسان متمرکز شده است. مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط افزایش غلظت ذرات معلق و افزایش بیماری های تنفسی و قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از آن را نشان می دهد. در مقایسه با اثرات مخرب این ذرات بر دستگاه تنفسی، کمتر به بررسی اثرات آن در سیستم گوارش پرداخته شده است. در حالی که گزارشاتی مبنی بر افزایش مراجعات به اورژانس به دلیل دردهای شکمی و تهوع در روزهایی که آلودگی هوا بیشتر است، وجود دارد. علاوه بر این بروز بیماری های گوارشی از قبیل التهاب آپاندیس، سرطان های کولورکتال و سندرم روده تحریک پذیر در نواحی آلوده صنعتی بیشتر می باشد.ما در این مطالعه به بررسی اثر ذرات با قطر ایرودینامیک کمتر از 2,5 میکرون و ذرات با قطر کمتر از 10 میکرون بر سلول های سیستم ایمنی محوطه صفاقی - شکمی در مدل موشی تجربی پرداختیم. به این منظوراز فیلترهای جمع آوری PM2.5 و PM10 مربوط به ایستگاه های مختلف از شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران استفاده گردید تا ذرات معلق از آنها استحصال گردد. ذرات معلق بر سیستم کشت ماکروفاژهای پریتونیال موش نژاد C57BL/6 اثر داده شد. توسط آزمون سنجش حیات سلولی(( MTT میزان فعالیت سلولها اندازه گیری شد. بررسی نتایج، بیانگر تحریک ماکروفاژهای پریتونیال توسط ذرات معلق در مقایسه با کنترل بطور معنی داری همراه بود. میتوان دلیل بسیاری از عوارض بالینی ناشی از تماس با ذرات معلق در انسان را در ارتباط با این پدیده عنوان نمود.

کلیدواژه ها:

PM10 ، PM2.5 ، سیستم ایمنی ، ماکروفاژ صفاقی ، فعالیت حیاتی