طبیعت گرایی مولوی در دیوان کبیر
محل انتشار: پژوهشنامه اورمزد، دوره: 9، شماره: 34
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 382
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_OURMAZD-9-34_001
تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397
چکیده مقاله:
مولانا شاعر طبیعت گرا ست در نقد ادبی امروز از شاعران ناتورالیست محسوب می شود ناتورالیسم Naturalism مکتبی در ادبیات و هنرهای بصری که از نیمه ی دوم سده ی نوزدهم تا اوایل سده ی بیستم میلادی در اروپا و امریکا رواج داشت واژه ی ناتورالیسم در تاریخچه ی خود در مفاهیم گوناگونی ببه کار رفته است این اصطلاح در فلسفه ی قدیم به معنایی به کار می رفت که ماده گرایی لذت جویی و هرگونه دین گریزی را در بر می گرفت در فلیفه ی متاخرتر نظام فکری کسانی است که همه ی علت هایغایی را در طبیعت می یابند به عبارت دیگر نظریه ای است که بر پایه ی آن هر چیزی که وجود دارد بخشی از طبیعت و بنابراین در قلمرو علم و دانش بشری است که به علت های مادی و طبیعی و با روش علمی شناختی و توصیف ناپذیر هستند
نویسندگان
صدیقه سلیمانی
استادیار دانشگاه پیام نور
یوسف عالی عباس آباد
دانشیار دانشگاه پیام نور