نقش میانجی سرمایه اجتماعی در تاثیر جو سازمانی در سرمایه انسانی (مورد مطالعه: کارکنان مرکز خدمات حوزه علمیه استان قم)

در دهه اخیر، سازمان ها دریافته اند که برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و اثربخش، نیروی انسانی از بیشترین اهمیت برخوردار است. در دنیایی که دانش و ارتباط با مشتریان و اربابان رجوع بیش ازپیش اهمیت یافته است سرمایه انسانی -که نشان دهنده میزان دانش، مهارت های فنی، خلاقیت، و تجربه سازمان است- اهمیت فزاینده ای می یابد و نه به منزله دارایی های هزینه بر بلکه به منزله دارایی های مولد تلقی می شود. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر جو سازمانی در سرمایه انسانی با میانجی گری سرمایه اجتماعی می پردازد که از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه اجرا، توصیفی-همبستگی است که در آن از ابزار پرسش نامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، 400 نفر از کارکنان مرکز خدمات حوزه علمیه استان قم است که بر اساس جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد نمونه 196 نفر شد. پایایی و روایی ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و میانگین واریانس تبیین شده، ارزیابی و تایید شد و روایی محتوایی پرسش نامه ها را نیز استادان و خبرگان آشنا به موضوع تایید کردند. مدل مفهومی پژوهش با روش حداقل مربعات جزیی با به کارگیری نرم افزار Smart PLS آزموده شد. نتایج نشان می دهد که جو سازمانی در سرمایه های اجتماعی و انسانی، و سرمایه اجتماعی به سهم خود در سرمایه انسانی اثر دارد.