تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت وساز و پروتیین خام جیره بر عملکرد و سوخت وساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی

به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتیین خام جیره بر عملکرد و قابلیت سوخت و ساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 373 با سه س طح انرژی قابل سوخت و ساز (2750، 2850 و 2950 کیلو کالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتیین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن به طور هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن به صورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم به ازای هر کیلو کالری انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلو کالری در کیلو گرم انرژی قابل سوخت و ساز و 26 درصد پروتیین خام دریافت نمودند به طور معنی داری ( 0 / 05> P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچین های ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیره های حاوی 2850 کیلو کالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت و ساز و 26 درصد پروتیین خام حاصل می شود لذا می توان این سطح از انرژی و پروتیین را به عنوان احتیاجات انرژی قابل سوخت و ساز و پروتیین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

ابقاء نیتروژن ، انرژی قابل سوخت و ساز ، بلدرچین ژاپنی ، پروتیین خام ، عملکرد