اثر یک دوره تمرینات HIT با و بدون مصرف کورکومین بر سطوح OPG در موش های یایسه

هدف کلی این پژوهش تعیین اثر اثر یک دوره تمرینات HIT با و بدون مصرف کورکومین بر سطوح OPG در موش های یایسه می باشد.بدین منظور 35 سر موش صحرایی ماده مسن نژاد ویستار پس از ورود به محیط پژوهش و آشنایی یک هفتهای با محیط جدید و نحوهفعالیت، به روش تصادفی به 5 گروه کنترل، سالین،کورکومین، تمرین و کورکومین- تمرین هوازی تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8هفته 3 جلسه در هفته و هر جلسه 10 ست فعالیت 1 دقیقه ای با شدت 50 درصد و 2 دقیقه استراحت بین ست ها است که در هفته اول با 14 متر در دقیقه شروع شده و هر هفته 2 متر در دقیقه به سرعت افزوده شد تا در هفته هشتم به شدت 28 متر در دقیقه رسید. مقدار 30 میلی گرم کورکومین به ازای هرکیلوگرم وزن بدن درگروه های مکمل وتمرین- مکمل 3 روز در هفته به صورت گاواژ داده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن بود که 8 هفته تمریناینتروال، مصرف کورکومین و ترکیبی از هر دو مداخله منجر به افزایش معنی دار سطوح OPG در مقایسه با موش های یایسه گروه هایکنترل و سالین شد. علاوه بر این تفاوتی بین تاثیر سه مداخله فوق در تغییرات سطوح OPG مشاهده نشد. با توجه به یافته های پژوهشمی توان اظهار نمود که فعالیت ورزشی، استفاده از مکمل گیاهی کورکومین و ترکیبی از این دو شیوه میتوانند به عنوان روشهای درمانیغیر دارویی موثر، جهت کاهش آسیب استخوانی در مقابل آسیب های ناشی از استرس اکسایشی و التهابی افزایش سن محسوب شوند.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، کورکومین ، استیوپروتگرین